Hvað segir þú gott? (Alles goed?)
Klaar voor een nieuw blogbericht? Het gaat niet erg lang zijn deze keer. Om eerlijk te zijn ben ik ook een beetje vergeten wat ik allemaal gedaan heb, waarschijnlijk begint alles zo gewoon te worden dat ik sommige dingen te normaal vind om te vermelden, die voor jullie misschien speciaal in de oren klinken. Maar ik probeer jullie te blijven boeien met de dingen die ik hier mee maak.
In mijn vorige blogbericht was ik geëindigd met te zeggen dat ik naar het zomerhuis van Sara zou gaan. Maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Omdat ik zaterdagavond naar een toneelvoorstelling moest. Omdat ik in toneel zit, moeten we ook toneelvoorstellingen gaan kijken. Ik reed samen met Róbert en Ásgeir naar Reykjavík. We moesten er om 19u40 zijn, maar snel om 19u30 gingen we nog even naar Serrano, waar ze Mexicaans eten serveren en daar at ik dé beste nacho‘s OOIT. (Daar later meer over). We gingen naar het nationale theater van Reykjavík (þjóðleikhusið), erg imponerend moet ik zeggen. Al de mensen waren heel chique gekleed, op hun zondagsbest zeg maar. De zaal was prach-tig! Enorm mooi, het leek wel een theater van vroeger.
In ieder geval, echt magnifique. Het theaterstuk heette ´Finnski hesturinn‘ wat het Finse paard in het IJslands betekent. Toen het toneelstuk begon was het al direct erg mooi. Zoals ik de IJslanders ken was alles énorm orgineel en creatief ingekleed. Direct een mooi stukje muziek en amusante beelden werden getoond. Er werd bijvoorbeeld een écht paard op het podium gehaald (oftewel énorm goed gefaket) en een echte motor. Het toneelstuk ging over een groot gezin waarvan de papa paarden verhandelde. Maar vraag me geen details, ik heb niéts van het stuk begrepen. Op sommige momenten zeiden ze eens een Engels zinnetje tussendoor en dan grapte ik ´Ik versta iets!´. Maar blijkbaar ging het hele stuk ook over politiek met moeilijke woorden dus was het logisch dat ik er niets van verstond. Maar toch, omdat mijn IJslands toch al goed vooruit ging was ik wat teleurgesteld dat ik er niets uit kon opmaken. Ik ben ook een paar keer bijna in slaap gedommeld maar Róbert en Ásgeir hielden me wakker door af en toe uit te leggen waar het over ging.
Iceland Airwaves. Hét populairste en grootste muziekfestival hier in IJsland. Internationale én IJslandse bands komen spelen. Maar ze hebben niet één groot terrein waar het festival gehouden wordt, nee, ze spelen overal. In zalen maar ook in winkels, pubs, cafeetjes enzovoort. Erg gezellig en orgineel wel.
Toen ik mijn ticket wou kopen, bleek dat ik 21 moest zijn. Hier worden veel fake ID‘s verhandeld (ook uitgaan is in Reykjavík pas vanaf 21) maar dat wou ik toch niet wagen voor zoveel geld. Jammer, want ik wou er heel graag bij zijn geweest. In ieder geval had je ook sommige groepen die ´Off-venue´speelden. Zoals Bombay Bicycle Club. Ik ben een grote fan van hen! Zodra ik het hoorde dat ik ze gratis kon kijken, vroeg ik of Viktoría met me mee wou gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik stelde voor dat we misschien om 18u daar konden zijn, want het begon om 19u.Een klein cafeetje, een gratis optreden én nog zo‘n goede groep: betekent DRUKTE. Viktoria was pas rond 17u bij mijn thuis. We moesten ook nog even naar Kringlan (winkelcentrum). Dus kwamen we ongeveer om 17u40 aan in het shoppingcentrum. We waren al wat laat, dus waren we ons aan het haasten. We haalden snel een hamburger en wat frietjes in een of andere DVD-winkel. Natuurlijk was het personeel daar énorm traag en Viktoría en ik waren ons aan het opjagen. Dan hebben we, zonder overdrijven, een klein uur in Reykjavík rondgereden. Ik had het adres opgeschreven, maar Viktoría wist niets zijn. Enorm grappige situatie uiteindelijk wel. Ze had google maps op haar gsm en zo probeerden we wat te zoeken. Hoeveel keer we zeiden, Ja, nu zitten we juist. Uiteindelijk kwamen we pas om 19u25 aan. De plaats was over-be-volkt. We konden er zelfs niet meer in. Maar omdat het zo een hilarisch gejaag en gezoek was, moesten we uit frustratie heel hard lachen. ´Oh my god Eva, this is the biggest fail EVER. Now I own you nacho‘s in Café Paris.‘ Haha, dus reden we naar een gezellig cafeetje, waar ze volgens Viktoria de lekkerste nacho‘s hebben en dat klopte , het was lekker.
De weg ernaar toe hebben we heel hard Bombay Bicycle Club in de auto gedraaid, om toch het gevoel te hebben dat we ze gezien hadden. Daarna hebben gewoon nog wat gekuierd in Reykjavík en nog goed hard gelachen. Vikoría is écht een énorm leuk meisje. In Café Paris zei ze ineens zoiets liefs tegen me. Ze zei dat ik haar elke dag deed lachen al is het maar door een glimlach. Toen zei ze: ‘Do you know the movie There is something about Mary? Well Eva, there is something about you. You just makes everybody smile to do nothing special.‘ Toen bloosde ik enorm hard en dacht ik in mezelf dat ik toch echt geluk heb al zo een goede vriendin gemaakt te hebben in een nog niet zo lange tijd.
28 oktober kreeg ik niet zo een goed nieuws. Ik heb te horen gekregen dat mijn allerliefste moeke gestorven is. Toen moest ik de beslissing maken of ik zou afkomen of niet. Aangezien ik me hier erg goed voel en dus ook geen schrik had om terug te keren, heb ik besloten terug te gaan voor enkele dagen. Anders zou ik het mij mijn hele leven beklaagd hebben dat ik niet op de begrafenis van mijn eigen moeke was. Ik heb ook fatsoenlijk afscheid kunnen nemen, de begrafenis was prachtig en het was ook goed om er voor de hele familie te zijn, als steun. Ik heb het goed kunnen afsluiten,verwerken en weet dat ik geen spijt van mijn beslissing heb. Ben in totaal maar vier daagjes in Belgie geweest. AFS heeft alles enorm snel en goed geregeld. Donderdagmorgen belde mijn papa naar AFS en vrijdagmorgen zat ik zonder problemen op de vlieger. Jammere situatie maar ik weet dat moeke nu erg gelukkig is. Mijn mamma en zus waren enorm lief voor me. Ze hadden heel veel kaarsjes gebrand.
Mijn amma was langsgekomen met een cake, Katrín had geregeld met twee vrienden dat we donderdagavond wat gingen doen om mijn gedachten te verzetten.. Ook in Belgie kreeg ik elke dag een e-mailtje van mijn mamma. Ze was zo bang dat ik niet meer zou terug willen komen. Het zijn echte schatjes. Ook Viktoría was erg lief. Ze wou me persee naar de luchthaven brengen (om 6u!!). Toen ik terug was in Ijsland kreeg ik ook telefoon van Pálmi om te vragen of alles ok met me was en of ik met hem en Axel even wat wou doen om mijn gedachten te verzetten. Kortom iedereen is hier super lief voor me, veel liever dan ik ooit gewenst had.
Het is hier ook beginnen sneeuwen en de temperatuur is gedaald. Ik ben samen met Guðbjörg, het meisje waar ik samen mee naar de fotoclub ga, en Biljana foto‘s gaan maken. Guðbjörg wist fijne plekjes, om wat winterfoto‘s te maken. Dat is heel fijn, als het een heldere avond is, voor bijvoorbeeld noorderlicht te fotograferen, bellen we elkaar en regelen we dat we samen foto‘s gaan maken. Ook met de sneeuw liet ze me wat weten. Daarna gingen we eten in Olsen-Olsen, een fastfood restaurant, en ik at een slaatje (daar ben ik heel trots op want dat kost me moeite, andere hamburgers te zien eten). Guðbjörg heeft me trouwens ook meegevraagd om in de kerstvakantie met haar mee te gaan naar haar papa. Haar papa woont in het oosten van IJsland en daar schijnt het prachtig te zijn om foto‘s te maken. Ook is het daar kouder, ligt er meer sneeuw... Haar papa heeft een of ander bedrijf dat jeeptochten organiseert. Een uitgelezen kans dus! Ik heb kerstvakantie van 12 december tot begin januari, tijd zat dus!
.JPG)
.JPG)
Samen met wat vrienden ben ik naar de IJslandse reggae band ´Hjálmar´gaan kijken. Super toffe band, heb er echt van genoten!
Ohja, ik heb het noorderlicht gezien! Het was niet veel, maar toch. De allereerste keer zag ik het met Viktoría. Het was voor haar ook de eerste keer (vraag me niet hoe dat komt). We stopten de auto in het midden van de straat om te kijken. De andere keer kwam mijn mamma dolenthousiast binnen om te zeggen dat ik heel snel naar buiten moest komen. Maar als ik naar Garður ga (een dorpje waar vuurtoren is) kan ik het duidelijker zien.
Weetjes
Zomerhuizen: Hier is het heel erg gewoon dat je als familie een zomerhuis hebt. Ergens in een afgelegen dorpje. Veel jongeren gaan hier naar toe met vrienden om een leuk weekend te hebben. Ik heb ook al veel gehoord ´in de vakantie moeten we naar mijn zomerhuis gaan´. Sommige hebben zelfs een hottub erbij. Maar dit is dus heel normaal om te hebben.
Into-mexican-food: Ze zijn hier gek van Mexicaans eten. Mijn amma bijvoorbeeld maakt graag vis, schaap, gehaktballen én tortilla‘s. Dat zegt genoeg denk ik. Ook nacho‘s zijn populair. In de zaak Serrano bijvoorbeeld wordt dat geserveerd met groenten, sauzen, kaas, vlees, alsof het een hele maaltijd is. Ook als je naar huisfeestjes gaat zijn er ALTIJD doritos (kaas dorito‘s is dé favoriet hier). Ze maken dan ook een grote schotel met kaassaus en roomsaus gemixt in de oven voor erbij.
Uitgaan: Zoals ik al eerder vermeld heb, vertrekken ze hier enorm laat op stap. Dit komt omdat de drank heel duur is in de clubs. Ze blijven zo lang mogelijk bij vrienden hangen en drinken daar. Rond half twee (!!) begint het volk pas aan te komen. Dit verklaart ook waarom ze tot de vroege uurtjes blijven. Op vrijdag wordt er niét uitgegaan. Alleen op donderdag en zaterdag. Maar zaterdag is de populairste avond. In Keflavík, waar ik woon, kan je binnen vanaf 18 jaar. Maar in Reykjavík moet je 21 zijn. Je moet altijd je pas meenemen. Er wordt heel veel aan Fake ID verhandeling gedaan. Meisjes die op elkaar lijken lenen hun passen uit. Katrín en ik probeerden eens om in een pub binnen te gaan in Reykjavík maar dat lukte niet. Het schijnt wel als je met oudere vrienden mee ingaat, dat ze wel wat ´geregeld´krijgen.
Privacy: een nogal vreemd weetje. Ik was in de badkamer, mijn tanden aan het poetsen. Mijn amma (oma) komt binnen en zet zich gewoon neer op de wc. Ik wist niet zo goed hoe mij te gedragen, moest ik weggaan of niet... maar ze begon dan gewoon een praatje te slaan. Dat was nogal ongemakkelijk omdat ik dit helemaal niet gewoon ben (en ik om te beginnen thuis in Belgie de WC en badkamer gescheiden heb). Privacy in de badkamer bestaat niet echt. Ik denk dat dit komt door het feit dat alle vrouwen samen naakt douchen van kindsafaan.
Tobbaco: Neftóbak in het IJslands.De jongeren hier gebruiken dit veel. Het bevat heel veel nicotine en het stinkt énorm hard (naar vis!) Ze doen tabak in een stukje wc papier of doen het met een soort spuit onder hun bovenlip (ze lijken allemaal op hamsters!). Ik heb gehoord dat dit typisch Scandinavisch is. Had laatst ook een praatje gemaakt met enkele Noren in Reykjavík en zij gebruikten dit ook.
Het is een gebruik van vroeger van de vissersmannen. Zij snoven dit en snoten het naderhand uit in een zakdoek (dat vinden ze dus enorm vies, dat opa‘s snutten, terwijl wij het vies vinden als de meeste opa‘s heel hard hun neus optrekken). Het is helemaal geen schaamte om het te gebruiken. Ik heb zelfs gezien dat iemand dit in de klas deed. Ze hebben het altijd op zak.
Zo, dit is weer even genoeg voor dit blogbericht. Ik heb mijn foto‘s ook nog eens upgedated hier op de website.
Takk fyrir að lesa og sjáumst!
Bedankt voor te lezen en tot ziens!
