Lieve blog lezers! Wat nieuws? Van de zon aan het genieten of? Hier is er nog steeds sneeuw
Jawel het einde van de maand staat alweer voor de deur. Dat betekent ook dat het weer eens dringend tijd werd voor een nieuw blogbericht, dacht ik bij mezelf. Et voilá. Ik heb het uiteindelijk toch beter vol gehouden dan ik dacht, met deze blog up to date te houden. Zonder het enthousiasme van de meeste lezers, was dat zeker niet het geval geweest. Waarvoor nog eens dank! Mijn excusens trouwens voor sommige spellingsfouten, verkeerde uitdrukkingen of vreemde zinconstructies. Het is een feit dat mijn Nederlands af en toe écht ver zoek is. Het verklaart dan ook veel dat ik me soms beter kan uitdrukken in het Engels. Zelfs kwam het voor dat ik het eerder in het IJslands wist dan in het Nederlands. Ondanks dat mijn vorige blogbericht misschien een negatievere ondertoon had, wilt het helemaal niet zeggen dat het niet oké ging.Voor de ´ongeruste zielen´ onder ons; het gaat prima met me. Ik denk dat het gewoon heel normaal is dat ik even een mindere periode heb meegemaakt. Als ik op mijn jaar terug zal kijken, ga ik toch alleen maar de plezierige momenten herinneren en van de mindere ervaringen, word ik alleen maar wijzer. “ Denk er maar aan dat alles wat je meemaakt normaal en ook heel belangrijk is“ zei een wijze man, mijn papa, tegen me.
Maar nu even genoeg sentimentaliteit. Er gelden me nog drie prachtige maanden, waarvan ik met volle teugen ga genieten. Even overlopen hoe de afgelopen maand eruit zag:
Om te beginnen even vermelden dat ik twee nieuwe, heel fijne meisjes heb leren kennen. De meeste meisjes hier zijn nogal oppervlakkig, in mijn ogen. Dit ligt wel aan mijn stad, als je naar Reykjavík gaat heb je veel meer diversiteit. Maar de meeste meisjes in mijn school lijken allemaal op elkaar, hebben vaker dezelfde kledingsstijl, zien er elke dag perfect uit en zijn nét iets te fel gebruind in de zonnebank. (Zo‘n meisjes worden hier trouwens skinka‘s genoemd, wat letterlijk betekent ´hesp/ham-en´). In ieder geval waar ik op aan wil is dat de nieuwe meisjes, Alexandra en Tinna, zo totaal niet zijn. Ze schrijven beiden voor de schoolkrant. Ze hadden me gecontacteerd en gevraagd of ik een interview wou doen voor de schoolkrant. We hadden dan afgesproken tijdens de lunch. Een dagje daarna spraken Alexandra en ik wat op Facebook, over het interview zelf. Daarna vroeg ze of ik misschien mee wou cruisen met haar en Tinna ( de bezigheid van jongeren tijdens de schoolweek), waarop ik natuurlijk geen nee zei. Eenmaal in de auto hoorde ik Death Cab for Cutie op de achtergrond, ik was al meteen verkocht! Ze hebben allebei ook een leuke kledingsstijl. Tinna is zot op films, oude films zoals Casablanca is één van haar favorieten. Alexandra houdt vooral veel van muziek. Andere dingen die ze ook luisterden waren bijvoorbeeld: Yeah Yeah Yeahs, Hot Chip, FM Belfast, Bombay Bicycle Club en noem maar op, wat ik eigenlijk wil aanhalen is dat ik heel veel gelijkenissen vond tussen hen en mij. We hadden dan gepraat dat we vaker samen naar optredens zouden moeten gaan, dat ze vaak naar Reykjavik gaan voor muziekconcerten en me zeker en vast zouden meevragen. Na wat praten viel het ongemakkelijke gevoel al snel weg en het klikte meteen.
Ik ben met hun al een paar keer wat gaan doen. In Paddy´s (de Ierse pub hier in de stad) was een optreden, waar we samen naar toe gingen. Ik snap niet waarom ik hier niet veel eerder ben gekomen, zo‘n gezelligheid zoals in Belgie, in een pub/club/café, had ik echt gemist! Maar als er niets georganiseerd is in de pub, blijkt er nogal vreemd volk te zitten. Aangezien iedereen hier snel beoordeelt blijft iedereen er dan weg. Die avond was super! Smári, Axel en Tómas waren ook daar. Samen hadden we met z‘n allen gezellig gedanst en muziek aangevraagd aan de DJ. Van een vlotte dans op Hot Chip tot oude Rock‘n Roll; we dansten allemaal samen, geweldig.
Nog een andere avond was er weer wat te doen in Paddy‘s en daar zijn we ook samen naar toe geweest. We lachen altijd heel veel als we samen zijn, echt fijn. Daarnaast ben ik ook eens met hun naar Reykjavik geweest voor een optreden van Reason to Believe, een plaatselijke band. Voordat we vertrokken hadden we bij Alexandra thuis mojito‘s gemaakt, allemaal erg gezellig, echt toffe meisjes!
Ik had trouwens in mijn vorige blogbericht niet vermeld dat er een andere Vlaamse uitwisselingsstudente in IJsland is aangekomen. Ze moest Tunesie verlaten door de huidige situatie daar. Om haar jaar nog af te maken is ze naar hier gekomen. Ik had haar op voorhand al wat gesproken op Facebook. Normaal zou het heel vreemd zijn om iemand eerst op Facebook te spreken en dan in het echt te ontmoeten. Dan zou je toch wat zenuwen hebben of het vreemd vinden. Maar aangezien ik hier elke dag onbekenden ontmoet, voelde dat totaal niet vreemd aan. Zondag 20 februari had ik haar voor het eerst ontmoet. Het was vrouwendag die dag. Een dag waarop de vrouwen in de watten worden gelegd. Aangekomen in het busstation had ze Brinta voor me meegebracht. Omdat ze me op voorhand had gevraagd wat ik miste en hier niet kon vinden. (De meesten van jullie zullen dat niet kennen, dat is iets typisch Hollands, wat ik van mijn lieve mama geleerd heb!)
In ieder geval, samen met haar gastmama waren we naar een soort opera/optreden geweest in het kader van de vrouwendag en romantiek. Dat was super mooi! Kaatje en ik zijn naderhand nog wat gaan eten in café Paris en hadden een fijn praatje.
In beide IJslandse lessen doen we nu ook veel projecten. In één klas moesten we bijvoorbeeld een reis van een hele week plannen voor toeristen, met alles erop en eraan aan de hand van een PowerPoint. Een andere opdracht was twee favoriete plekken in IJsland kiezen en die voorstellen aan de rest van de klas. In de andere Ijslandse les werden we in groepen verdeeld. De taal-, voedings-, film- en muziekgroep. Ter voorbereiding van de Þemadagar in school.
De þemadagar (thema-dagen). Te vergelijken met de VOET-dag (voor de mensen van Sint-Augustinus). Kortom, twee multiculturele dagen. Je kon je inschrijven voor vanalles: spinning, salsa, eten bereiden, fietsen, balspelen, hip hop; noem maar op. De inschrijvingen gebeurden online. Na de eerste minuut zaten de kooklessen bijvoorbeeld al meteen vol. Ik had ´sauma poka´ gekozen wat betekent ´tas naaien.´ Ik heb toen mijn eigen tas gestikt en daarop de vorm van IJsland geschilderd (dat was een vrije keuze).
Voor de namiddag moesten door het project van de IJslandse les ´mín menning og þú´kiezen, wat betekent ´mijn cultuur en jou´. Hiervoor hadden we op voorhand al wat voorbereidingen gemaakt zoals posters. Er waren portugese koekjes, de Afrikaanse vrouw in mijn klas (ja, vrouw, 38 jaar!) had gepaneerde kip met rijst gemaakt en Anna (Japanse van AFS) had zelf sushi gemaakt. Ik vond sushi altijd verschrikkelijk vies. Maar hoe Anna het had gemaakt; heerlijk! Ze zei dat het heel gemakkelijk is, dus gaat ze me dat leren. Ik ga binnenkort eens voorstellen om dat samen te maken, dan zal ik Luikse wafels maken.
Zaterdag 26 februari was er een þorrablót georganiseerd door AFS zelf. Zoals ik vermeld had in mijn vorige blogbericht, dit is het traditionele ´verschrikkelijk-vieze-eetfestijn‘ en inderdaad; BAH! Het vieste was het walvissenvlees, de puffin en haai. Bah, bah.
Ik vertrok vrijdagnamiddag, na school al naar Reykjavik met de bus en bleef bij Kaatje slapen. Overdag hadden we wat gekuierd in Reykjavik, koffietje gedronken, ´s avonds in de hottub en vrij vroeg gaan slapen. Zaterdag richting het AFS-kantoor. Daar hadden de vrijwilligers wat spullen gekocht voor het þorrablót. Daarna gingen we samen met Kaatje, Phil (Duitsland), Alice (Italie), Abby (USA), Alex (Nieuw-Zeeland) en heel even Luis (Venezuela) wat rond wandelen in Reykjavik. Een beetje wat tijd verdoen. Wat eten en daarna een warme choco. Daarna naar huis. De ochtend daarna had ik mijn handen uit de mouwen gestoken en eens de ijskast hier opgeruimd. Ook de neppe kerstsneeuw van de ramen afgehaald (niemand deed dat hier, dus ik nam maar initiatief).
Na de eerste lentekriebels, kwam de sneeuw al weer snel terug. Terwijl het in Belgie al op terrasjesweer begon te lijken, bleef de sneeuw hier maar komen met lagen!
Guðbjörg en ik hebben deze maand ook erg veel samen gedaan. Gewoon gezellige dingen. Samen erop uit om foto‘s te maken van de sneeuw, we gingen naar een klein dorpje, Hvalsnes, dicht bij Keflavik. Deze regio waar ik woon noemen ze Reykjanes Peninsula. De meeste toeristen onderschatten deze regio want het is hier eigenlijk heel mooi. Iedereen wilt Reykjavik zien, doet de golden circle enzovoort. Maar hier zijn ook zoveel mooie dingen.
Soms gaan we wat rondrijden en een ijsje uithalen.
Of samen zwemmen. Het was laatst aan het sneeuwen buiten en -1 graden, maar de zon scheen ZO scherp. We hebben 2 uur in de lig hot tub gelegen. Ik dacht op een gegeven moment echt dat ik aan het zonnen was in Spanje. We zijn ook samen het noorderlicht gaan fotograferen.Dat was ZO mooi en helder op een avond! De noorderlichten waren echt aan het ´dansen´ zoals ze zeggen. Echt, onbeschrijflijk magisch, iets wat je zelf moet waarnemen om het te begrijpen. Alsof het groene slangen in de lucht waren, ze bewogen zo snel. We reden snel naar een andere plek om betere foto‘s te trekken. Eenmaal we daar aankwamen, waren de noorderlichten alweer weg. We hebben toen nog een halfuurtje in de auto zitten wachten, maar ze kwamen niet meer terug. Dus echte degelijke foto‘s hadden we jammer genoeg niet.
Soms gaan we ook eens samen naar Reykjavik. Laatst gingen we eten in Grillhúsið en in Thai Keflavik (OH ik hou van thaise noedels met kip, nieuwe favoriet!) of een cosy night met doritos en kaasdip samen met Selma, een vriendin van haar. In ieder geval, altijd heel fijn om wat met Guðbjörg te doen. Ze is een heel fijn meisje, wel een heel kalm en vrij verlegen iemand, in tegenstelling tot Viktoria bijvoorbeeld. Zij is echt een gekke doos, met een sarcastische humor. Zij houdt enorm van gezellig thuis zitten en een filmpje kijken. Maar natuurlijk doen we af en toe wat leuks. Zo gingen we laatst samen wat gekken in de IKEA. Ik kreeg een nostalgisch gevoel, omdat ik daar altijd met mijn gezin naar toe ging om Zweedse balletjes te eten. Omdat ze half Zweeds is, had ze me in het IKEA-winkeltje gezegd wat goed is. Er zijn veel producten die op IJslandse producten leken. Eenmaal ik terug in Belgie ben kan ik dus in de IKEA wat lekkers Scandinavisch kopen.
We gingen naar de film, koffiehuisje enzovoort en voort.
Dit zijn twee meisjes die ik zeker en vast ga blijven koesteren. We kunnen altijd over alles praten en we geven echt om mekaar. Ik had nooit gedacht dat ik zo‘n banden zou kunnen scheppen op een korte tijd. En ze gaan allebei ook zeker weten mij komen bezoeken in Belgie, beloofden ze.
Met de IJslandse klas zijn we ook op ´uitstap´geweest. Naar het Nationale Museum. Er was een gids die ons een klein uurtje rondleidde. Ze sprak Engels en IJslands tegen ons. Het was best interessant om wat te weten te komen over de geschiedenis van IJsland. We hadden geen tijd om alles uitgebreid te bekijken.
Wel hadden we tijd om typische kleren van vroeger te dragen, met natuurlijk wat fotomomenten.
Normaal gingen we daarna schaatsen maar de baan was gesloten. Dus gingen we maar naar Perlan en dronken daar een fijn koffietje. Het is een fantastisch mooi en speciaal gebouw. Het is een grote koepel en het schijnt dat het met speciale gelegenheden ronddraait. Op de beneden verdieping is een of andere boekenverkoop en een museum, met vele trappen naar omhoog heb je een restaurant.
Een collega van Katrín organiseert ´Bootcamp Indoor´. Daarom gaan Katrin, Magnea en ik daar naar toe, dit drie keer per week. We doen vooral veel oefeningen om spieren ´te kweken´, veel push ups enzovoort. Een beetje meer kracht krijgen zeg maar, waarom niet? Door de week ga ik 1 á 2 x zwemmen (oh zo heerlijk warm buiten) en ook af en toe joggen in het fitnesscentrum. Kwestie van mijn conditie wat op peil te houden. Katrin heeft met school ook een extra les die ze neemt, dat is 1x per week met gehandicapte kindjes het spel ´botla´spelen. Viktoria zit ook in deze klas, hier krijgen ze een aantal studiepunten voor. Soms ga ik ook eens mee, altijd fijn. Ben ook naar een basketbal wedstrijd geweest met Axel en Pálmi. Basket is hier heel populair, het is in een gewone sporthal. Maar tijdens de game kan je popcorn en pizza kopen, IJslanders met hun fastfood toch! Daarna gingen we, natuurlijk, fara að rúnta (cruisen)
7, 8 en 9 maart waren speciale dagen hier. Ik had nog nooit van al deze dingen gehoord. Maar blijkbaar staat alles in het teken van Pasen en zijn het varianten van de vette dinsdag en aswoensdag. Op maandag 7 maart was het Bolludagur (blijkbaar 7 weken voor Pasen). Een bolur is een soort patiserie. Het is eigenlijk een éclair gevuld met slagroom in een bolvorm. Dit komt van een oude traditie. Als je iemand drie keer op zijn achterste kan tikken, moet de ander je een bolur kopen. Ik vond het niet bijzonder lekker, ik heb het liever met pudding (wat hier niet veel gebruikt wordt).
Dinsdag 8 maart was het Sprengidagur. Sprengi betekent letterlijk explosie. Dus een dag dat je zoveel mag eten als je wil. Dan eet men ´saltkjöt og baunir´ (zoutvlees en bonen); énorm gezouten schapenvlees met een soort bonensoep. Die dag was ik net met Guðbjörg gaan foto‘s maken en had ik het eten bij amma gemist (hoewel ik dacht dat ze het zou meegeven), heb het met andere woorden niet geproefd. Guðbjörg verzekerde me dat het echt té gezouten zou zijn dus dat ik niet veel gemist had, maar toch. Dan de woensdag was het Öskudagur. De traditie zegt dat alle kinderen zich verkleden en naar de winkels gaan om snoep te vragen. Iedereen verkleedt zich dan. Ik had een paar mensen op school opgemerkt die verkleed waren, maar het was overduidelijk dat de oude traditie al lang weg was. Wel zag ik kleine kinderen in de stad lopen met zakken vast. Ik zag hun verkleedkleren niet omdat ze hun winterjasjes aanhadden, door de sneeuw.
Samen met Katrin ging ik vorig weekend naar een eetfeestje. We hadden gekookt. Het waren haar collega‘s van het werk. Haar baas is een Chinees en had gefritureerde garnalen gemaakt met zoetzure saus(ik weet nu hoe dat moet!), een Amerikaanse een of andere vis met spinazie schotel, ik pasta carbonara, een andere medewerker Mexicaanse soep, er was ook gekookte krab (heerlijk) en dan een lekkere fruitsalade als dessert.Daarna hadden we pictionary gespeeld. Dat was erg gezellig geweest.
Het volgende om naar uit te kijken is het AFS-weekend van 25 tot 27 maart. We gaan de president ontmoeten en gaan naar West-Manneyer, een eilandje in het zuiden van IJsland. Daar gaan we met de Ferry naar toe!
Voila, dit was het weer voor deze maand. Om af te sluiten een extra lange versie van de weetjes, aangezien die wel in de smaak vielen bij sommigen.
Erg veel liefs
Bless bless
Eva Simone Lúkasdóttir
(zou mijn IJslandse naam zijn)
De melk: dit is niet iets wat je als voorraad koopt en in een kast bewaart totdat de andere brik op is. Het blijft hier maar een weekje goed. Melk moet hier dus altijd koud staan en wordt altijd gekocht wanneer men het nodig heeft. De melk proeft ook heel vreemd in het begin vond ik. Nu ben ik er gewoon aan.
Vreemde expressies: Als iets vies is zoals bijvoorbeeld een vreemde geur, iets heel onsmakelijks of eender wat waarop wij zeggen 'bah!' / ‘ieuw’, zeggen IJslanders 'oj'. Best wel vreemd want in het begin vergeleek ik dat met het woordje 'oei' maar dat heeft een heel andere betekenis. Als ze oj zeggen vinden ze iets heel vies of ongepast. Het werkwoord ‘nennir’, wat ze in het engels als ‘bother’, vertalen gebruiken ze vaker. Als ze iets niet willen doen of ergens geen zin in hebben zeggen ze ‘ég nenni ekki’ wat dan betekent ‘ik stoor het niet’ ofzoiets. Dat vind ik altijd heel vreemd. En dan iets wat ik écht vreemd is het woordje ‘leiðinlegt’ wat saai betekent. Bij mijn weten gebruiken wij het woord saai alleen als we gewoon iets saais vinden in de zin van, niks te doen hebben of dat ja gewoon SAAI is! Maar hier gebruiken ze dat ook als ze iets moeten doen wat ze niet willen. Aah zo saai! Zeggen ze dan, maar voor mij is saai alleen iets als ge u verveelt ofzo. Dus in het engels vertalen ze dat dan ook bijvoorbeeld als het sneeuwt en je moet door de sneeuw rijden ‘ah svo leiðinlegt/ah zo saai’. Als men een conversatie wil beginnen of de leerkracht wil overgaan van het ene onderwerp op het andere, eender wat om een stilte te vullen zeggen ze hier heel vaak ‘jæja’ (jaaaj ja). Dan heb je ook nog het woordje ‘nú?’ (noe) wat orgineel nu betekent maar gebruikt wordt in een conversatie als ‘oh is het echt?’ Als iemand aan het vertellen is. Bv. Ik heb haar al vijf jaar niet meer gezien... Nú??
Schoolkledij: op school dragen heel veel meisjes dikke joggingsbroeken en baggy kleren. Dan trekken ze hun sokken wat op en dragen ze sloffen, van die zeemanssloffen. Echt wel stijlloos en zelfs een beetje fout. Jongens dragen ook warme, dikke jongingsbroeken (niet van hun voetbalclub zoals ze dat in Belgie doen). Ik zie hier zelden mensen met een échte boekentas. Iedereen heeft hier van die zijtassen (zelfs jongens) en meisjes hebben gewoon tassen in alle soorten. Als ze dan een boekentas hebben, dragen ze die maar over één schouder, echt vreemd.
Dieren: Omdat de gemiddelde temperatuur in IJsland maar laag is, blijven de insecten hier ook weg. Ik heb hier nog nooit een vlieg gezien. Zelfs geen spin of mier... Wel één keer een regenworm. Ze zullen hier natuurlijk wel zijn, maar helemaal niet zo opvallend. Dieren zoals eekhoorntjes, ratten of muizen zijn hier volgens mij ook niet zoveel als in Belgie. En vogels vind je bijna altijd in groepen, als ze overvliegen. Omdat hier geen bomen zijn zoals bij ons, zitten ze daar ook niet te fluiten. Als ik dan wat vogeltjes zie of een zwerm op de grond zie zitten, word ik altijd heel blij!
Winkels: Alle winkels zijn ook open op zondag! Zoals wij de gekende nachtwinkels hebben, hebben ze in IJsland 1011 tíu ellefu (zeg: tiejeuh etlehveuh), met een énorm groot aanbod aan spullen. In sommige steden hebben ze zelf een hagkaup 24/24, dit kan je vergelijken met een v&d waar je dus álles kan kopen. Van eten tot boeken, van kleren tot een schroevendraaier.
Verdiepingen in huizen: Hier hebben ze geen gelijkvloers (verdieping 0) of een kelder gedeelte met verdieping -1. De gelijkvloers is hier verdieping 1 en dus ‘onze eerste verdieping’ is voor hun verdieping 2. In veel huizen (alleenstaande huizen). Zijn de keuken, woon- en eetkamer op de eerste verdieping en op de gelijksvloer zijn meestal wat slaapkamers, de badkamer. Dus je komt binnen in een hal en moet de trap op om naar de woonkamer te gaan. (Dit is zeker niet in élk huis, maar komt heel vaak voor).
Maart is snorrenmaand: Alle jonge kerels in IJsland laten in de maand maart hun snor staan. Dit ten voordele van kanker. Per snor wordt er een bedrag gegeven. Het zijn allemaal jonge jongens en mannen. Sommigen staan er hélemaal niet mee, maar het is voor het goede doel. Dát is wat telt. Hier kan je de website bezoeken: www.mottumars.is
Where is the love?: Jongens zijn hier eigenlijk helemaal niet zo romantisch. Je ziet hier maar weinig koppeltjes op straat (niet dat je er geen ziet, maar veel minder als in Belgie). Ze zijn niet zo klef in publiek. Ze hebben ook niet écht romantische afspraakjes. Samen gaan cruisen is bijvoorbeeld een afspraakje hier. Wij vinden meestal dat de jongens het voortouw moeten nemen, maar sommige jongens hier denken dat vaker andersom.
Buitenlanders: De meeste buitenlanders hier in IJsland en vooral in mijn stadje Keflavik, zijn Polen. Het is zelfs zo dat in zwembaden of in sportzalen soms zelfs iets staat aangegeven in het Pools.
Veranderlijke weer: Het weer kan hier in vijf minuten helemaal omslaan. Hier is soms zon, hagel, sneeuw en regen in één dag. Bijvoorbeeld toen ik op een dag terugwandelde van school naar huis. Was er overal mist en heel veel wind met sneeuw, ik werd bijna omver geblazen. Mijn schoolwandeling duurt een klein kwartiertje. De laatste vijf minuten was alles opgeklaard, de zon scheen en het was gestopt met waaien en sneeuwen.
Plannen: Niemand plant hier ooit iets. Mijn week is nooit op voorhand uitgestippeld. Alles wordt pas heel laat gepland. De dag zelf meestal en dan wordt het zelfs soms nog uitgesteld. Zelfs AFS is heel laat met data’s door te geven.
Smaken: IJslanders gebruiken heel veel kaneel, houden van drop (lákrís), eten gezouten popcorn met kaaspoeder erop, doen een soort rood vissenzout op hun frieten,
Sneeuw op de wegen: Omdat ze het gewoon zijn in de sneeuw te rijden, trekken ze zich daar niets van aan en rijden ze even snel als ze normaal doen. Heb dus al veel in de auto gezeten wanneer ze een slipperige bocht maken. Hier wordt trouwens ook bijna geen zout op de wegen gestrooid zoals in Belgie, dus alle wegen blijven vol sneeuw liggen. Dus veel minder ‘pratch’. De hoofdweg van Keflavik naar Reykjavik (Reykjanesbraut) wordt zelfs verwarmd.
Fitness en zonnenbank: Mensen hier zijn praktisch geobsedeerd door sporten. Met alles erop en eraan, zelfs proteinebars en shakes. Naar de fitness, hot-yoga, spinning; iedereen doet het. Jong en oud, man of vrouw. En overal, zelfs in het plaatselijke zwembad, vind je zonnenbanken. In Belgie is dat eerder een taboe, niemand gaat daar écht naar toe of toch niet dat je ervan weet. Omdat het hier zo donker is in de winter, worden mensen écht wel bleek. Ik heb het zelf ook ondervonden en het is geen fabeltje. Op een dag merkte ik dat ik écht bleek was. Dus wat doet iedereen dan? Voor 20 minuutjes onder de zonnenbank voor 7 euro. Ik heb het zelf ook gedaan, ik had het natuurlijk niet te heet gezet, maar het wordt praktisch gebruikt voor er gewoon ‘natuurlijker’ uit te zien. Ook dit doet iedereen, jongen of meisje.
Algemene gekke weetjes: Bier was tot het jaar 1989 verboden in IJsland, boxen was tot in het jaar 2002 verboden, in IJsland zijn er twee keer meer schapen dan inwoners, IJsland was tot het jaar 1945 onder Deens bewind daarom dat iedereen hier Deens moet leren als tweede taal, IJslanders hebben de hoogste levensverwachting, Lazy Town komt van IJsland
