Sko, ég vona að þið séuð tilbúinn fyrir nýtt blogg
Hallo iedereen, hoe gaat het met jullie?
Zo, ik hoop dat jullie klaar zijn voor een nieuw blogbericht
Met een gemengd gevoel begin ik dit blogbericht met de aankondiging dat ik vandaag precies op de helft van mijn jaar zit.
Ik hoop dat iedereen het heel gezellig heeft gehad tijdens de feestdagen, dat 2011 alvast goed begonnen is en dat de studenten onder ons schitterende resultaten zullen halen. Ondertussen zijn het bewogen dagen geweest in IJsland, waar ik natuurlijk blij om ben. Ik heb een paar persoonlijke hoogtepunten meegemaakt die ik graag met jullie wil delen.
Na vele kerstdineetjes hadden we nog een AFS-bijeenkomst. Iedereen bracht wat mee van zijn eigen land. Mijn oorspronkelijke plan was om wafels te maken. Maar wegens tijdsgebrek werden het boterkoekjes, waarschijnlijk eerder iets Hollands, maar ik kwam tenminste niet met lege handen aan. We moesten voorstellen hoe Kerstmis in ons land gevierd werd. Zo ijverig als ik was, had ik een powerpoint in mekaar gestoken. Ik vroeg het Waalse meisje de dag ervoor of ze al wat had en zei dat ik mijn powerpoint altijd kon aanpassen voor haar. Bleek dat ze eigenlijk heel andere kersttradities had. We hadden sinterklaas natuurlijk vernoemd, omdat dat de man is waarin wij geloven, wel... in Wallonië stelt sinterklaas helemaal niet zoveel voor. Zij geloven echter wel in de kerstman. Verwarring allom, maar grappig om zo te weten te komen dat hoe klein België ook is, je niet ver moet gaan om een cultuursverandering te vinden. Door zoveel na te denken over Kerst in België, respecteer ik mijn land steeds meer en meer. Ik leer voor het eerst België vanuit een ander perspectief te bekijken. Ook in het algemeen door zoveel uit te leggen over België tegenover de IJslanders. Uiteindelijk bleek dat er geen computer ter beschikking was dus werd het een improvisatie van Lara (het Waalse meisje) en mij dat nog helemaal tot zijn recht is gekomen. Het was een gezellige bijeenkomst en natuurlijk bleven Magnea en ik nog wat keuvelen naderhand.
Hier een foto van de meeste uitwisselingsstudenten (behalve die in het Noorden wonen)
Eén van mijn hoogtepunten was vast en zeker Jónsi live gezien te hebben. Jónsi een bijnaam voor Jón Þór Birgisson oftwel de zanger van Sigur Rós (zeg: seegeur rows en dus niet siegur ros, zoals ik het ook altijd uitsprak). 29 december, samen met Viktoría. Eerst gingen we in de bekendste hamburgerzaak van IJsland (Hamborgafabríkkan) eten, een trendy restaurant met verdomd lekkere hamburgers. We waren goed op tijd. Zelfs zo op tijd dat we een plek helemaal vooraan veroverden, tweede rij, perfecte. Minder geduw en spanning dan als Jónsi in Belgie zou spelen, dat is zeker. IJslanders en het fenomeen ‘bekende IJslanders’ bestaat niet echt, het is zo een kleine natie dat de mogelijkheid een bekend iemand te zien, erg groot is. Maar in ieder geval, Jónsi, hij was geweldig, magisch, ook Viktoría vond dat. Het was het laaste optreden van zijn tour, het 99ste concert. Maar dat was er niet aan te merken, alles was perfect en totaal niet te bespeuren dat dit één van zijn zovele optredens was. Natuurlijk kochten we allebei een t-shirt! Op de terugweg speelden we liedjes van Sigur Rós in de auto. Viktoría zette om de zoveel tijd op pauze, om dan de zinnen in het IJslands te vertalen naar het Engels. De beste nabeleving van een (geweldig) optreden, ooit.
Nieuwjaar een aparte ervaring, zeker niet slecht, maar een tikkeltje minder gezellig dan ik gewoon ben. Eén ding is zeker: IJslanders houden van vuurwerk. Het werd me al op voorhand verteld, maar uiteindelijk ´eerst zien en dan geloven´geldde in dit geval. Een kleine week voordat het officieel nieuwjaar was, begon men al met het ‘uitproberen’ van het vuurwerk. Men begint niet stipt middernacht met het schieten van vuurwerk, maar rond tien uur begint het vuurwerkgedonder al. En om er nog een schepje bovenop te doen wordt er nog tot 8 januari (ik heb het bijgehouden) vuurwerk afgeschoten hier en daar. De 31ste zelf gingen we naar een garage waar al het vuurwerk verkocht werd. Dit wordt verkocht door het rescue-team van IJsland. Dit is de enigste mogelijkheid dat ze geld kunnen inzamelen voor het werk dat ze doorheen het jaar doen. We kochten een pakket en veel ‘spetterstaafjes’ of hoe je dat ook noemt. De mensen voor ons in de rij kochten vuurwerk voor maar liefst 1.300 EUR, hoewel ik dat normaal niet gehoord mocht hebben, vind ik dat er toch wel lichtjes overgaan. Het is een gewoonte dat nieuwjaar met de familie gevierd wordt tot middernacht. We aten alweer lam en zelf maakte ik de suggestie of ik soep en cake mocht maken en dat vond Mamma geweldig. De hele familie kijkt samen een televisieshow: Áramótaskaupið, wat betekent ‘nieuwjaars komedie’. Het gaat over het afgelopen jaar en er wordt met alles gespot. Dit is iets wat officieel bij het vieren van nieuwjaar hoort. Daarna gaan de jongeren naar een voorfeestje bij vrienden, op stap of een combinatie ervan. Wij gingen naar twee voorparties: eentje van Villi (Ómars vriend) en van Arnar (het vriendje van een vriendin van Katrín). Daarna gingen we de stad in, maar het was veel te druk en vrij ongezellig tegenover de nieuwjaarsavonden die ik gewoon ben. Dat niet wegneemt dat ik een leuke avond had, natuurlijk. Ik kreeg een telefoontje vanuit België: Femke en Leen lichtjes aangeschoten met hartverwarmende woorden die zeker mijn avond maakten. Om terug te komen waarom nieuwjaar zo verschillend is: de hele avond met vrienden vieren, lekker gezellig en lang kokkerelen zat er niet in, geen drie nieuwjaarskussen maar ééntje of zelfs een knuffel in de plaats, het spannende aftellen naar hét moment bestaat niet en vooral nieuwjaarsdag met de familie bestaat niet echt. Of misschien wel, maar hier heb ik niet zo’n grote familie als in België natuurlijk. Het zal ook maar vreemd in België geweest zijn, de eerste keer niet compleet zonder Moeke, tante Lieve en ome Marc.
De dagen na nieuwjaar waren vooral genieten van de laatste dagen vakantie, lang uitslapen, gevuld met luieren en Gossip Girl kijken (mijn nieuwe verslaving sinds kort). Uiteindelijk begon de school weer! Was het al even helemaal gewoon om vakantie te hebben. Mijn vakken zijn:
IJslands (2x): vanalles wat, films in het IJslands kijken, theorie zien enzovoort.
Sport: Keuze tussen zwemmen, vijf rondjes lopen rond het voetbalveld of fitness met een lidkaart in het zwembad.
Kleren maken: Ik ben nu bezig met het maken van mijn eigen trui. We gaan ook een eigen rok gaan maken. Alvast érg leerzaam en ik ben enorm enthousiast.
Sociologie: Vrij onverstaanbaar, schrijf alle notities over en vertaal ze naderhand met mijn pocketwoordenboekje. Zal nog net wat beter IJslands moeten kunnen om te kunnen volgen. Maar dat houdt me alert.
Film-geschiedenis: Brengt me vast en zeker wat cultuur bij. Na een stomme (in de zin van, geen geluid) film gezien te hebben, zijn we nu bezig aan een groepswerk. Mijn groepje moet een cowboy-film kijken: yi-ha!
Engels: Dit is Engels 500, project Engels. Op de computers, papers schrijven. Alles in eigen woorden, geen copy-paste en het maken van een volledige bibliografie. Alvast een goede voorbereiding voor volgend jaar.
Voor de rest deed ik nog wat loze pogingen tot gezond/normaal te eten. Ik begin elke dag om 8u wat betekent om 06u30/7u opstaan. Dus uitslapen zit er voor mij niet in. Het feit dat het zoveel donker is ontgaat me eigenlijk helemaal. Ik heb er geen problemen mee en het werkt ook niet depresserend. Alleen heb ik soms het gevoel dat het al 23u is om 18u. Ik probeerde eens ‘hot-yoga’ samen met Guðbjörg en met Sara ga ik normaal gezien spinning proberen.
Dan was er een afscheidsfeestje van Andrea, een Italiaan die als AFS-medewerker werkte in het bureau voor een jaar. Hij woonde samen met vier andere buitenlanders. Ze hadden allemaal mensen uitgenodigd wat resulteerde tot een feestje met mensen verspreid over misschien wel 15 verschillende landen. Erg inspirerend. Ik raakte aan de praat met een Lithiaans meisje die in Noorwegen woont maar haar vriend in IJsland bezocht. Voor te lachen maakten we de afspraak ooit samen naar Venezuela te gaan en ze nodigde me uit om haar ooit te bezoeken in Noorwegen. Ik dacht er bij na dat zo’n plotse ideeen nog niet zo slecht klinken, dus wie weet. Het was een vreemd maar erg gezellig feestje.
Dan mijn tweede hoogtepunt was vast en zeker het weekendje in het zomerhuisje. Magnea huurde dit vanwege haar werk. We verbleven in het stadje Flúðir met ongeveer 400 inwoners en veel zomerhuisjes. Dicht bij Gullfoss en Geysir, de toeristische plekken.
Zie hier een uitgebreid verslag:
Sumarbústaðið (zomerhuis)
Vrijdag na school zouden we vertrekken naar het zomerhuis. Ik had er nog niet écht bij stilgestaan dat we gingen gaan. Vrijdag rond een uur of drie kreeg ik ineens de kriebel te pakken. Ik weet niet waar dat ineens vandaan kwam, ik voelde een kinderlijk fijn gevoel in mijn buik, dat gevoel dat ik had als we naar zee vertrokken toen ik klein was. Mijn koffers had ik al gepakt, ik was als eerste klaar. We gingen met de auto van amma, terwijl iedereen nog een laatste check up aan het doen was, stond ik alvast buiten te huppelen. Ik was écht zo enthousiast, ik weet niet wat ik ineens kreeg. De auto was gevuld, het leek wel of we voor een week gingen. Dan gingen we met z‘n viertjes naar de supermarkt. We hadden ZO véél gekocht. En allemaal heel fijne en ongezonde dingen: nacho‘s, chips, allerlei soorten chocolade, veel snoepgoed, lasagne, lekker vlees met barbecue saus, heel veel fruit, yoghurt enzovoort. Bij de bakkerij haalden we een grote taart en mamma bleef maar spullen in de kar gooien, voor ons verwenweekendje. We waren allemaal zo enthousiast, echt een heel fijn. Katrín en ik waren een beetje aan het spelen met de kar in de supermarkt en op het einde renden we voor het snelste naar de auto (ik won trouwens). Al vollop plezier voordat we écht vertrokken waren. Onderweg keken Katrín en ik allebei Gossip Girl in de auto. In Selfoss (een stad iets meer in het binnenland) kocht mamma nog snel wat ijs en andere, lekkere spullen. We waren dan nog een halfuurtje verwijderd van Flúðir waar het vakantiehuisje is. Aangekomen hebben we eerst misschien tien minuten alles uitgeladen. Het vakantiehuisje was zooo mooi en groot, alweer kreeg ik dat kinderlijke enthousiaste gevoel in mijn buik! We vulden de ijskast, zie het resultaat:
Katrín en ik ontdekten een zolderruimte met heel veel matrassen en dekens en we besloten daar te slapen in plaats van in de gewone kamer met stapelbed.
´s Avonds keken we met z‘n allen Ella Enchanted. Ik ging vrij vroeg slapen na in een boek gelezen te hebben en Gossip Girl gezien te hebben.
De volgende ochtend stond ik op wanneer het fatsoenlijk licht was (11u). Ik deed mijn jogkleren aan en vertrok voor een fijn tourtje. Ik voelde me precies in een videoclip, met mijn ipod de open velden, vrij, verlaten omdat er bijna niemand in zijn zomerhuisje zat. Ik betrapte mezelf erop dat ik overdreven aan het glimlachen was. Daarna had ik een frisse douche genomen. Ik was zo energievol dat ik een ontbijtje voor iedereen maakte, ommelet met toast! Dat viel in de smaak. Daarna vertrokken we op onze eigen dagtrip: naar Gullfoss en Geysir: EIN-DE-LIJK! WHOEOE. Het weer was schitterend, alsof speciaal voor ons de zon scheen en alles helder was.
Onderweg stopten we bij mooie, IJslandse paarden, eentje wist zelfs mooi te poseren:
Eerst gingen we naar Gullfoss, dit betekent ´gouden waterval´. Het was een enorm mooi fenomeen, omdat het onder nul graden was waren er gedeeltes bevroren en erg gevaarlijk op de stenen waar je op moest staan om alles fatsoenlijk te bekijken. Écht prachtig.
Dan reden we naar geysir, dit is bekend als ´het ontploffende hete water uit de aarde´. Terwijl we ernaar toe liepen vroeg Magnea aan voorbijgangers wanneer de geysir voor de laatste keer ontploft was, dat was al even geleden. We renden snel, snel om er zeker van te zijn dat we niets zouden missen. Natuurlijk stond ik al klaar met mijn camera, toen de geysir voor de eerste keer wel degelijk ontplofte verschrok ik me een hoedje, ik had het niet zo intens verwacht. Mooie herinnering aan mijn eerste ontploffing van de geysir in ieder geval. Daarna maakten we wat foto‘s. Een heel fijn gevoel, elke keer als hij bijna ging ontploffen was iedereen enthousiast ´hij gaat kooomen´- ‘ahnee, toch niet...‘ – ´ja Eva, nu komt-ie‘. Er waren vrij veel toeristen voor de tijd van het jaar. Ik voelde me meer een IJslander dan een toerist, iedereen zag er zo... toeristisch uit, ik kan het niet anders omschrijven.
Terug in het zomerhuisje bereidden we het avondeten alvast voor: tortillia‘s natuurlijk! Een vriendin van Magnea, Birna, zou komen. Ze heeft een jaar lang in Fluðir gewerkt en haar vader woont in Selfoss. Ze weet dus veel van de plek en zo hadden we onze persoonlijke gids. We aten heerlijk, daarna gingen we met z‘n allen in de hot tub in het zomerhuisje. We dronken een lekkere malibu cocktail en genoten van een fruitsalade met chocolade saus. De hemel was zo helder. Ik zag zelfs een vallende ster in een lange tijd, kan het nog perfecter? In de hot tub leerde Birna me een IJslands liedje voor kinderen:´sól, sól skín á mig; ský, ský burt með þig; gott er að láta sólina verma sig; sól, sól skín á mig‘ wat betekent ´zon, zon schijn op mij; wolk, wolk weg met jou; goed dat de zon je kan laten opwarmen; zon, zon schijn op mij‘.
We hadden veel plezier. ´s Avonds bewerkte ik wat foto‘s en de rest keek een film. Later nog een paar Gossip Girl afleveringen en dan slapen!
16 januari: Fijn geslapen, ik werd wakker en dacht eraan dat ik had gezegd dat ik verloren brood ging maken. Birna was ook wakker en zij sneed wat fruit voor erbij. Iedereen vond het heerlijk. Daarna bezochten we iets speciaals. Birna gidste ons doorheen afgelegen plekken, dan namen we een off-the-road weggetje. Uiteindelijk kwamen we bij een merkwaardig stenen natuurverschijnsel. Het leek wel gekapt, maar het was een werk van moeder natuur. Erg indrukwekkend, zoals de rest van alles wat ik zag tijdens het weekend. Daarna gingen we nog zwemmen in het plaatselijke dorpje, Flúðir. Aangekomen in het zomerhuisje barbecuede ik het vlees en aten we een heerlijke maaltijd. Daarna hielpen we met z‘n allen alles in te pakken en reden we terug richting Keflavík. Op de terugweg begon het ineens heel hard te sneeuwen. Wetende dat twee dagen eerder de zon straalde en de lucht helder was, well hello Icelandic weather.
Weetjes:
Vreemde geuren/smaken: Overal in IJsland ruik je de geur van zwavel. Dit komt door de zovele warme waterbronnen. In zwembaden ruik je het overdreven en ook thuis als je een douche neemt of afwast. Ik ben al helemaal gewoon aan de geur. Over smaken; melk vond ik in het begin erg vies. Nu ben ik daar gewoon aan. De smaak waar ik het meest aan moest wennen is van het lamsvlees en ik kan het nu echt apprecieren! Voor de rest smaken frietjes, fruit en groenten minder goed. Maar het fastfood is des te beter met Tacobell, Domino‘s, KFC en American Style in de buurt
Water: Het is niet gelogen als men zegt dat IJsland het zuiverste water heeft van de wereld. Ze hebben tevens ook water in over-vloed. Hier koopt niemand water in flessen, we drinken altijd het water van de kraan. Dus ook een nieuwe gewoonte van me. Af en toe kopen we kleine flesjes ´glacier water´maar eigenlijk is dat meer wat toeristen of gekke mamma‘s zoals Magnea (positief natuurlijk) kopen. Hier is het ook geen probleem als je een superlange douche neemt of het water laat lopen tijdens het afwassen. Het is geen verspilling want men heeft het genoeg. Net zoals een huis opwarmen bijna geen geld kost, een cadeautje van de natuur, zeg maar. Vandaar dat alle zwembaden verwarmd zijn en hot tubs en sauna‘s bevatten. Wat in Belgie erg speciaal is en ons meteen aan Center Parcs doet denken. Hier heeft zelfs een stadje met maar 400 inwoners zijn eigen zwembad inclusief sauna en hot tub.
Nu zal ik het maar inkorten en de weetjes voor later houden. Weer een vrij lang bericht en hopelijk kan ik jullie nog altijd boeien. Ik wil ook even de trouwe-bloglezers bedanken. Ook voor jullie reacties. Ook voor diegene die me wat gestuurd hebben tijdens de kerstperiode. Dat was erg lief!
Zo, tot zeer snel met meer nieuws.
Sjáumst, bless bless, bæ
Eva
