Eerst en vooral: Gleðilega Páska / Vrolijk Pasen
Ik kan niet geloven dat ik nu al aan mijn blogbericht van april aan het schrijven ben. Wilt iemand te tijd even vertragen voor me alsjeblieft? Er resten me nog maar twee maanden in IJsland. TWEE, dat is niéts! Ik kan me nog dag één herinneren dat ik hier aankwam en over twee maanden moet ik al mijn koffers terug pakken? Dan moet ik mijn hele leven dat ik hier heb opgebouwd ineens achterlaten? Ondanks een kleine en korte mindere periode, voel ik me weer helemaal op en top. Ik merk dat de laatste tijd mijn leven hier nu meer is geworden dan gewoon de ´skiptinemi´ (uitwisselingsstudent) te zijn. Ik verbaas me over niets meer, ik hou van het IJslandse volk en de natie die ze allemaal samen hebben opgebouwd . Ik voel dat ik nu écht deel van de familie ben geworden. Natuurlijk was ik dat altijd al, maar het vergt tijd om écht tot een familie te behoren. Dat ze je vertrouwen en zelfs diepere geheimen toevertrouwen. In het begin merkte ik dat er vanalles achter mijn rug werd geregeld en gezegd, niet persee negatief, maar omdat ze me wouden besparen van eventuele ontgoochelingen. Mijn IJslandse mama wou vooral in het begin dat álles perfect voor me was, als er dan iets wat minder was sprak ze er ook niet over. Misschien was dat ergens ook verkeerd, maar uiteindelijk heeft het ook zijn charme gehad. Het kost tijd om het vertrouwen van iemand te winnen voor dat de persoon zich opent en ik heb de laatste weken echt het gevoel gekregen dat ik dat respect nu gewonnen heb. Ook is nu het moment aangebroken dat ik veel ´contacten heb gelegd´, hoeveel ik al niet heb gehoord ´dat moeten we zeker doen voor je vertrekt!´. En net wanneer alles perfect op wieltjes loopt, moet je weer vertrekken. Ik heb zoveel plannen in mijn hoofd en hopelijk kan ik nog zoveel mogelijk doen. Máár, ik heb nog twee volle maanden over, praktisch pure vakantie voor mij, dus dat moet voldoende zijn om er nog een grote lap op te geven!
De laatste échte schoolweken waren van start gegaan. Op 24 maart was het Longbest-kvöld (Longbest-avond). Longbest is een fastfood zaak op de oude Amerikaanse basis. Die avond was georganiseerd door het organisatie team NFS in school (alleen maar jongeren). De school heeft een eigen televisie-programma met 6 jongens als hoofdpersonages. Ze maken het altijd erg grappig en professioneel. Ze filmen ook op de schoolfeestjes wat er voor zorgt dat er wat beschaamde mensen tussen het publiek zitten. Zo werd de Franse AFS-er in mijn school gevraagd: ´heb je al met veel meisjes geslapen hier in IJsland?´, waarop hij ´ja, ja‘. Hij verstond er helemaal niets van door de luide muziek en zei gewoon ´ja, ja´. De hele zaal lag plat! Er is dan een buffet, je betaalt 8 euro en kan zoveel pizza bijhalen als je wil. Ik ging samen met Alexandra, Tinna en Anna. Ik had Viktoria ook meegevraagd. Het was een heel fijne avond, de aflevering was grappig. Hier kan je hem bekijken: http://nfs.is/hnisan/skolaari%C3%B0-2010-2011/3-thattur/
Dan was er het AFS-weekend (mid-stay camp). De reis ging naar Vest-Mannæyjar. Dit is een klein eilandje in het zuiden wat tot IJsland behoort. Vrijdagmiddag kwamen we samen in het AFS-kantoor in Reykjavik. Het orginele plan was dat we de president een bezoekje zouden brengen. Hij was jammer genoeg ziek. Ter vervanging kregen we een rondleiding in het parlement.
We reden naar een klein stadje in het Zuiden: Stokkseyri daar bezochten we het geesten en trollen museum (niet echt spectaculair). Daarna namen we de ferry. Ik heb nog nooit op zo‘n ´hevige´boot gezeten. Niet voor niets noemen ze het ´the puking tank´. Overal, in elke hoek, vond je bakjes om over te geven. Er was een kleine bioscoop en een plek om te slapen. Ik kan daar best goed tegen en was niet zeeziek geworden.
Maar anderen wel. Het weekend was heel fijn, we hebben veel evaluatie gesprekken gehad en het is altijd fijn om te horen hoe het bij anderen zit. Het helpt altijd als je herkenning hebt in de verhalen van anderen en omgekeerd. Soms denk je dat je bepaalde dingen alleen denkt of doet, maar als je merkt dat anderen dat ook doen, besef je dat het een deel van de uitwisseling is. Zaterdag kregen we een rondleiding rond het eiland. In het jaar 1973 is er een uitbarsting geweest. Veel mensen zijn toen naar IJsland zelf gevlucht. Ze hebben veel huizen ontruimd en de stad ziet er weer beter uit. Sommige huizen zaten nog onder lava en die hebben we bezocht. We hebben de vulkaan zelf ook beklommen.
Daarna gingen we zwemmen in een erg modern zwembad. Afgesloten met een talentshow en wafels. De dag erna was iedereen vrij moe, we hadden alles opgeruimd en het weekend zat er op. Het is een zeer merkwaardig stadje, 1x in het jaar komt de hele IJslandse bevolking naar hier voor een muziekfestival. Daar spraken ze al over sinds ik hier aan kwam. Dat zal ik zeker ooit nog eens bijwonen. Want wees maar zeker dat ik nog vaker ga terugkomen.
De laatste échte schooldagen gingen nu ook van start. Alles gaat prima, in elke les. In de klas filmgeschiedenis vond de lerares mijn essays zo goed, dat ze mijn voorbeeld had uitgeprint voor de hele klas. ´Eva Simone heeft heel goede opstellen, neem daar maar een voorbeeld aan‘. Pálmi en Ómar zitten bij me in die klas en zeiden dat ik er helemaal van bloosde! Met de IJslandse klas hadden we een keer pannenkoeken gebakken, maar het brandalarm ging af doorheen de hele school dus moesten we stoppen met bakken. In mijn naaiklas heb ik een eigen rok gemaakt!
Hier uitvergroot:
En dit is mijn zelfgemaakte bloes van een tijdje terug:
Voor de rest versta ik nog niet veel in de klas sociologie. Waarschijnlijk omdat de lerares op een heel eentonige spreekt waar ik ook niet naar zou kunnen luisteren als ze Nederlands sprak. Voor Engels heb ik een presentatie gedaan over muziek in Ierland en ik kreeg een 8,5. Ze zei dat mijn gesproken Engels nog meer gevorderd was. Mijn amma heeft één keer om de veertien dagen een breibijeenkomst in haar schattig breiplekje. Ik ging daar naar toe en het was super gezellig! Allemaal oude vrouwtjes, aan het breien en daarna een koffie pauze met een lekker koekje. Vroeger kon ik breien, maar het was alweer een tijdje geleden. Een mevrouw, Anna, had me geholpen een eigen hoofdwarmer te maken. We praatten alleen IJslands en dat ging heel goed. Al die omaatjes waren zo schattig. Daarna een theetje erbij, echt gezellig.
Voor de rest had ik gewone dagen, school gaan afgewisseld met naar de fitnes enzovoort. ´s Avonds doe ik vanalles, dan gewoon rustig aan, praten met Magnea. Ook had ik eens met Viktoria havermoutkoeken gebakken, ben naar de film geweest met Alexandra, Tinna en Tóti of gewoon gaan cruisen.
Het eerste weekend van april scheen de zon heel erg mooi. Ik kreeg telefoon van Viktoria: ´Kom mee naar de Blue Lagoon, nu, het is zo mooi weer! We moeten snel zijn voor de zon weggaat‘. Het weer hier is zo onvoorspelbaar dat als de zon éénmaal schijnt je niet langer moet uitstellen. Ik vroeg Katrín mee en zij vroeg Sara mee. Zo gingen we met zijn viertjes naar de Blue Lagoon. Daar aangekomen kwam ik Tómas tegen, een vriend van me en hij werkt in de Blue Lagoon. Plots gaf hij mij zomaar een bandje zodat ik gratis binnen kon, zo lief! In dat weekend was ik ook naar een terugkomstfeestje van Kristinn geweest, hij ging een half jaar naar Spanje. Het was erg gezellig en met de gitaar zongen we IJslandse klassiekers mee.
Die zondag kreeg ik telefoon van Alexandra. Ze vroeg of ik met haar en Tóti mee naar Reykjavik wou komen. Gewoon zomaar, voor een yoyo-ijsje en een koffietje in de stad. Daarna aten we chinees. Erg gezellig met hun!
´s Avonds kwam Guðbjörg langs om onze trip te regelen.
7 april was er het schoolbal. Naar gewoonte is iedereen er super dronken. Katrín en ik waren op voorhand naar Viktoria geweest, om ons om te kleden enzovoort.
Het schoolbal was wel oké. Veel zatte mensen kwamen naar me toe. Waaronder een vriend Veigar, die me op dat moment zijn hele levensverhaal vertelde. Op school was hij daarna heel erg verlegen, maar ik zei hem dat het oké was en hij zich niet hoefde te schamen. (Raad maar wie het is op de foto)
Ik heb trouwens de AFS-fotowedstrijd gewonnen. Als prijs kreeg ik een boek over Vlaanderen. Er werd me ook gevraagd of de foto gebruikt mocht worden voor een boekje. Zie hier: Wat een eer!
Op 10 april kreeg ik het onverwachte bericht dat mijn opa gestorven is. Hij was pas verhuisd naar een service flat bij het bejaardentehuis, dus het nieuws kwam onverwacht. Er was ook niets mis, hij is gewoon in zijn slaap gestorven. Opnieuw (zoals de meesten weten ben ik eind oktober teruggekeerd voor de begrafenis van mijn moeke) moest ik de keuze maken terug te keren of niet. Het jammere is dat ik nog maar twee maanden over had voor ik zou terugkeren. Ik heb er voor gekozen terug te komen voor de befrafenis. Dit was iets wat ik moest doen, voor mijn opa, voor mij, om het af te sluiten. Als ik de keuze zou hebben gemaakt om niet terug te keren voor de begrafenis zou dat, in mijn ogen, wat egoistisch van mezelf geweest zijn. Omdat ik het dan alleen voor mezelf zou doen en ´mijn jaar´. Ergens vind ik het jammer dat mijn jaar ´onderbroken´is geweest door twee keer teruggekeerd te zijn, maar langs de andere kant is dit iets waar ik nooit geen spijt van ga hebben. Mijn moeke en opa hebben veel voor me betekend en dat was het laatste wat ik voor hen kon doen. Uiteindelijk neemt niemand de IJsland-ervaring van me af. Het is allemaal heel snel gegaan en dat is ook beter, zodat ik de aanpassing aan Belgie zou voorkomen; vrijdag 15 April ging ik naar Belgie, zondagavond zat ik meteen weer terug op de vlieger en maandagmorgen op 18 april vertrok ik meteen op mijn trip met Guðbjörg. Niet teveel tijd om na te denken en bezig blijven; dat is goed geweest, ik voelde me meteen terug beter. Zoals mijn de titel van mijn blogbericht luidt; een érg letterlijk bewogen maand.
Het hoogtepunt van deze maand was zéker en vast mijn reis rond IJsland.
Op onderstaand kaartje kan je zien hoe de cirkel er ongeveer uitzag.
De west-fjorden hebben we niet gedaan omdat het daar moeilijk is om te rijden met een normale auto. We hebben ook niet echt alle steden gedaan in het noorden zoals bijvoorbeeld Húsavík, maar de belangrijkste dingen heb ik gezien.
Dag 1: Maandag 18 april
We vertrokken maandagmorgen rond 11u (zo kon ik ook wat uitslapen van mijn vlucht van Belgie). We zijn toen helemaal naar Stykkishólmur gereden waar we gingen overnachten (kruisje in het westen op het kaartje). We overnachtten in een super schattig huisje van de familie van Guðbjörg, het lag direct aan de haven en de zee, super gewoon!
We hadden ons geinstalleerd en daarna vertrokken we om Snæfellsnes te verkennen. Dit is het westelijke schiereilandje. In dit mooie gebied is de Snæfellsjökull gelegen, een gletsjer. Die dag scheen de zon erg mooi en de sneeuw bedekte het gebied helemaal. Het leek wel een wit sprookjesland!
We reden af en toe doorheen kleine dorpjes, waaronder Arnarstapi. Daar hebben we erg mooie rotskliffen ontdekt.
Daarna keerden we terug naar ons huisje en aten ons een zelfgemaakte pita, daarna gingen we relaxen in de hottub van het plaatselijke zwembad en daarna fijn slapen.
Dag 2: Dindsdag 19 april
We vertrokken rond 9u en reden een stukje terug naar het zuiden om op een degelijke weg te geraken. Vanuit Borganes reden we naar het noorden. In Staðarskáli stopten we en aten we lunch. Onderweg was het erg mooi. Ook hier reden we door erg kleine dorpjes. De regio waar we ons vooral in bevonden was Skagafjörður. Glaumbær is hier een dorpje van , waar een kerkje met typische oude IJslandse huisjes te vinden waren.
Een ander dorpje was Sauðarkrókur, waarover ik had gelezen dat er een klein bos te vinden was. Dit hadden we niet gevonden.
Daarna reden we naar Hólar, een dorpje met veel geschiedenis. Een klein kerkje en een hoge toren. Dit bezochten we even.
Daarna kwamen we aan in Hosós, waar Guðbjörgs oom leeft met zijn vrouw en kinderen. Guðbjörg en ik gingen even zwemmen, het zwembad daar was super modern gebouwd op een heuvel en het lag direct aan de zee. Had zelf jammer genoeg mijn camera niet mee (een uitzondering!!) dus deze foto is van het internet:
´s Avonds aten we lamsvlees en sliepen we goed.
Dag 3: Woensdag 20 april
Op naar het oosten! We vertrokken richting Akureyri, de tweede grootste stad van IJsland en gelgegen in het noorden. Rond 11u kwamen we hier aan. We hebben eerst wat doorheen de stad gelopen,
de kerk bezocht (maar we konden niet naar binnen omdat er een begrafenis was).
Daarna gingen we eten in Greifinn, de (volgens mijn wat&hoe in IJsland-boekje) populairste plek in Akureryi. Het was inderdaad erg lekker. Daarna aten we een ijsje in Brynja, een populair ijshuisje.
Rond 13u vertrokken we vanuit Akureyri naar het Mývatn gebied. Onderweg stopten we bij de bekende waterval Goðafoss, met uiteraard wat plaatjes.
Mývatn is een beschermd water- en natuurgebied. Het was prachtig! Jammer dat de zon zich te vaak verstopte, dat zou het nog nét wat mooier gemaakt hebben.
In Mývatn zelf zijn we gaan zwemmen in de Blue Lagoon van het noorden, namelijk jarðböðin (http://www.jardbodin.is). Het is natuurlijk wat minder fancy en populair dan de Blue Lagoon, maar toch is het water hier veel helderder en blauwer, een trekpleister die zeker niet te onderschatten is!
We reden dan richting Egilstaðir, onderweg keek ik voortdurend uit het raam, als ik iets merkwaardigs zag zei ik ´stop!´ik wil een foto maken! Zo kwam ik een boer met zijn kleinzoon tegen die graag voor me wouden poseren; een écht IJslands beeld met de typische kleren en kleuren.
Aangekomen in Egilstaðir waar Guðbjörgs papa woont, waren we erg moe en gingen we slapen.
Dag 4: Donderdag 21 april
Nadat ik lekker had uitgeslapen en de zon op mijn snoet scheen dacht ik meteen: Ik ga joggen! De zon scheen mooi en die kans liet ik niet liggen. Ik ging richting een klein bosje, het was er super prachtig, in IJsland heb je bijna geen bossen, het was ook niet echt een bos, iets heel speciaals. Ik jogde tot het einde en ineens kwam ik uit bij grote waterval en kleine riviertjes. Ik dacht ´wat heb ik nu ontdekt!´. Wat een geweldig gevoel. Uitgeput legde ik me neer bij de waterval en genoot van het geluid van het water. Daarna jogde ik terug en vertelde Guðbjörg erover. Na een douche gingen we terug en trokken we wat foto‘s.
Een eindje verder op lag er ook een speelweide waar we ons gedroegen als kindjes van 6!
Daarna hebben we niet veel spectaculairs gedaan en wat uitgerust, want het waren wel vermoeiende dagen.
Dag 5: Vrijdag 22 april
Vandaag gingen we naar de waterval Fardagafoss. We namen Guðbjörgs kleine zusjes mee en haar stiefmoeder kwam ook mee. Onderweg, terwijl ik uit het raam keek, zag ik iemand die ik kende. Het was Eric, hij is een man van de fotoclub waar Guðbjörg en ik in zitten. Ik zei ´hey! Daar is Erik!´, wat een toeval, elkaar tegenkomen in het uiterste deel van IJsland. Hij was aan het wandelen met zijn zoontje en we nodigden hem uit mee te komen. We parkeerden de auto onderaan de berg. Om de waterval te zien moesten we wat klimmen. Het was wel een eindje opstijgen, maar het resultaat was zeker de moeite waard.
De waterval lag echt verborgen op de grote berg.
Daarna keerden we terug naar huis en had Dísý (Guðbjörgs stiefmama) een soort pannenkoek gemaakt. Waar ik trouwens suiker op deed, maar de rest deed er boter en kaas op, vreemde snuiters! Daarna gingen we zwemmen in Eskifjörður. Een dorpje 30 minuten van Egilstaðir. We reden door wat fjorden. Erg indrukwekkend (alweer).
We gingen naar dit dorpje omdat dit zwembad drie glijbanen had (een reden te meer om dus ergens anders te gaan zwemmen!). Samen met Guðbjörgs zusjes gleed ik van de hoogste glijbaan af!
Dag 6: Zaterdag 23 april
Na twee dagen rust, vertrokken we verder. Rond de middag waren we gepakt en gezakt. Dísý had me een paasei gekocht en had mijn schoenen gewassen én in de oven gekookt omdat ze zo vuil waren. Erg lief. We namen afscheid en ze zeiden dat ik altijd welkom bij hun ben, wanneer dan ook. We zijn door de kleine kustdorpjes gereden van het noorden. Waaronder het dorpje Breiðdalsvík dat vroeger gedeeltelijk bewoond was door de Fransen, vandaar dat de straatnamen ook in het Frans vermeld zijn.
Deze kant van het land is érg mooi, we hebben vooral langs de kust gereden.
Twee keer hebben we een groep rendieren gespot, natuurlijk hadden we onze camera‘s meteen bij de hand.
We stopten ook in Djúpivogur, een bekende plek om vogels te spotten. Vandaar de verzameling eieren aan de kant van de haven.
Hoe meer me naar het zuiden reden, hoe slechter het weer werd. Bewolkt en regenachtig. Dan kwamen we aan bij Jökulsárlón. Dit is een glaciale lagune met ijsbergen die zich verplaatsen in het water. De ijsbergen zelf kunnen honderde jaren oud zijn.Dit was iets waar ik écht naar uitkeek om te zien. Doordat er geen zon was, scheen het minder mooi uit, maar toch was dit iets indrukwekkends. Als het weer beter is, kun je met een bootje langs de ijsbergen varen.
Onderweg vertelde Guðbjörg me af en toe een verhaal. Onderandere over twee trollen die elkaar niet konden zien in het donker en elkaar dan ontmoetten op een berg, en kussen.
Aangezien het weer zo slecht begon te worden, besloten we in één keer naar huis te rijden en niet te overnachten op de vierde plek. Als laatste bezochten we Skogafoss. Hadden we dat maar niet gedaan! Toen we wouden vertrekken zat de auto vast in het zand. We hadden alles geprobeerd te auto de verplaatsen, zonder resultaat. Ik heb zelfs het zand proberen weg te ´schuppen´met een flesje water, tevergeefs.
We hadden de politie gebeld en zij hadden het rescue-team gestuurd. Terwijl we aan het wachten waren, hadden we ook nog eens dorst en honger. We openden ons paasei en dronken van een beekje dat bij de waterval lag. En het was superlekker water! Binnen het kwartier kwamen twee mannen in een grote jeep ons helpen. Eindelijk verlost!
Op de terugweg was het weer erg slecht. Eindelijk kwam ik thuis aan en Magnea was heel erg blij dat ik terug was.
Met andere woorden een superreis! Ik ben blij dat ik de kans heb gehad dit te doen. En ik weet nog niet wat mijn vrije maand(en) hier nog gaan geven. Laten we hopen nog meer te zien van het land.
Ohja en ze geloven hier niet in de paashaas. Maar met pasen krijgt iedereen een groot chocolade ei en daarin zitten zakjes met verschillende soorten snoep. Vandaag met Pasen gingen we naar mijn amma. Ze had de tafel heel mooi gedekt en had zichzelf mooi gemaakt. Heel lief van haar. We aten hangi-kjöt met aardappelen.
Sorry voor de misschien wat chaotische tekst. Maar zo voelde het ook aan : chaotisch mooi gewoonweg!
De volgende vooruitzichten zijn: nog een kleine week school, 1 examen en wanneer de anderen nog examens hebben ga ik vrijwilligerswerk doen in een kinderschooltje. Daarna vakantie, vakantie, vakantie! Dus ik heb nog anderhalve maand om zoveel mogelijk te zien en te doen.
Tot een volgend blogbericht!
Heel veel liefs en paaseieren
Eva
