Vrolijk kerstfeest
Mijn oprechte kerstwensen vanuit het verre IJsland, hopelijk heeft iedereen schitterende feestdagen meegemaakt. Dit blogbericht wordt een extra lange kerst-versie. Veel leesplezier.
De examens zijn nog zeer goed verlopen. Wiskunde ging schitterend, nog nooit heb ik met zo een zeker gevoel een examen wiskunde afgegeven. Had het gevoel dat ik 90 procent had. Ik weet jammer genoeg mijn procent van mijn examen niet apart. Ik had een 8 in totaal. Ook het dagelijks werk weet ik niet apart, maar had drie keer een huiswerk te laat ingeleverd, wat een nul opleverde. Dus heb uiteindelijk geen idee hoe ik nu gescoord heb. Juist hetzelfde voor Engels. In totaal had ik een 7, het examen ging schitterend en het dagelijks werk had ik een toets niet meegemaakt. Maar dat maakt allemaal niet zoveel uit, het zijn goede punten! Mijn andere punten zijn: Photoshop een 8, toneel een 7, IJslands een 9 en een 7. Tevreden dus! De dag voor het examen wiskunde kwam Viktoria naar mijn thuis, we studeerden samen. Ik moest haar helpen met wiskunde want ze snapte niet alles, ik had alle wiskunde al gezien in Belgie dus dat gemakkelijk.
Mijn fantastische trip naar het oosten! Het was geweldig in Egilsstaðir. Egilsstaðir is de stad die het verst gelegen is van Reykjavík. Er wonen zo een 2500 mensen. De gletsjer Vatnajökull overheerst in het Oosten. We zijn er helaas niet geraakt, het is nog steeds ver weg van Egilsstaðir. Zie het kaartje hieronder. (Uitgestippeld van Reykjavík naar Egilsstaðir, de witte 'plek' is Vatnajökull)
Het orginele plan was dat we met de auto zouden gaan, zodat ik ook het gehele noorden of zuiden (hing er vanaf hoe we zouden rijden) gezien kon hebben. Uiteindelijk hebben we een binnenlandse vlucht genomen. Het weer was te slecht, te veel sneeuw, te lang(8/9u) rijden, uiteindelijk geen goed idee dus. Wel haalbaar in de zomer, waarvoor Guðbjörg me al direct uitnodigde. Een uurtje vliegen en we waren er. Ik ben hier terechtgekomen door mijn vriendin, Guðbjörg. Haar papa woont hier, met zijn nieuwe gezin. Hij heeft twee kleine, schattige dochtertjes. De papa van Guðbjörg heeft pas een jeep-bedrijfje opgestart. Ze maken zelf jeeps, van twee soorten auto's. Wat resulteert tot een énorm grote, stevige jeep. Hiermee willen ze in de toekomst toeristen rondgidsen in de bergen. Hij zei dat ik een goed proefkonijn was. Ik ben er 5 dagen gebleven. Overdag gingen we wat bezoeken, dit in de enkele uren licht die we hadden. Van middag tot half vier/vier uur ongeveer. Beelden vertellen meer dan woorden, dus vergeet zeker ook niet mijn foto-album te bekijken. De dag van aankomst zijn we de avond al meteen naar de mis geweest. Bríet, het zusje van Guðbjörg, zong mee in het kinderkoor. Dit was tevens ook mijn eerste mis in IJsland. Vanbinnen ziet het er helemaal anders uit, erg simplistisch; niet teveel ditjes en datjes. Echte tradities in de mis heb ik niet ondervonden, zoals de communie bijvoorbeeld of de priester die een stukje uit het evangelie leest. Een paar typische liedjes werden wel gezongen. Alles is veel losser, de priester praat over vrijwilligerswerk, kinderen spelen toneeltjes in de mis en lopen van het altaar naar de deur en terug, met veel lawaai. Er heerst minder discipline tijdens de mis.
De volgende dag zijn we met de jeep 'off the road' gegaan. Eerst via haarspeldbochten omhoog gegaan, naar een berg (Gagnheiði) gereden. De sneeuw was wat ijzig, dus moest Jens, de papa van Guðbjörg, lucht uit de wielen van de jeep laten, zodat de jeep meer grip had. Op een gegeven moment was de motor overhit. Toen moesten we de jeep even stilleggen. Er was nog wat anders aan de hand, toen Jens dit repareerde, zijn wij wat gaan rondlopen. Foto's getrokken en van een steile berg afgegleden. (Op de foto ziet dit er niet steil uit, maar dat was het wel). 's Avonds speelden we een oud IJslands gezelschapsspel.
Dag 3 gingen we wat rond rijden. We reden door Hallormsstaður, dit is de grootste bosplantage van het land, oppervlakte van 740 vierkante km. Uitzonderlijk voor IJsland dus. We bezochten hengifoss, een waterval. We moesten aardig wat wandelen, op een steile berg, om er te geraken.
Jens weet enorm veel over het land zelf, hij heeft me dan ook veel uitgelegd. Hij is heel trots op zijn land en wou me dus ook zoveel mogelijk laten zien. Het avondeten was altijd heerlijk. Daarna hadden we met Guðbjörgs zusjes wat geverfd.
De voorlaatste dag bezochten we een een merkwaardig dorpje: Seyðisfjörður. Het ligt aan een smal fjord omringd door bergen. Het dorpje kende een bloeitijd van haringvisserij door zijn unieke ligging, aan de zee. Met de auto is het moeilijk bereikbaar. De volgende foto laat je zien hoe je het stadje bereikt: met haarspeldbochten.
Prachtige huizen, een geweldig mooie blauwe kerk en een hotelletje dat Stella Artois biedt, vreemd genoeg. Het was zeker zijn bezoek waard.
Op de terugweg passeerden we een 'elektriciteits-huisje' gebouwd in 1913, de eerste plek in IJsland waar ze water omzetten in elektriciteit, Seyðisfjörður had dus als een van de eerste dorpjes elektriciteit.
's Avonds maakte Guðbjörg en ik lekkere zelf gemaakte hamburgers; smullen maar.
De laatste dag hebben we lekker lang uitgeslapen. Daarna zijn we met de jeep zelf een kerstboom gaan zoeken. Eindelijk had het ook eens goed veel gesneeuwd. Ik begon al jaloers te worden op Belgie, maar in Keflavík sneeuwde het nog steeds niet, dus had ik het geluk de sneeuw mee te pikken in het oosten. Ik kreeg een sneeuwpak en een paar schoenen die vier maten te groot waren. Door mijn vier paar sokken, voelde ik daar niets van. Het fijnste gevoel ooit: zelf een kerstboom in een, wat je hier een bos noemt, plukken, in IJsland, in de sneeuw: perfect, of niet? Ik heb zelf ook een klein stukje met de jeep mogen rijden, moest het toch geprobeerd hebben, zo een kanjer van een jeep!
De vijf dagen vlogen om, de familie was enorm gezellig en gastvrij. Ik kreeg zelfs een cadeautje van Bríet, ze had wat in school gemaakt voor me. Ze dacht dat ik Duits sprak en had haar wensen in het Duits geschreven. Ik had hen bedankt met wat lekkere chocolade en wat kleins voor de meisjes. Het zijn heel lieve mensen. Ze zeiden dat ik altijd wanneer ik wou nog eens mocht langskomen. Ook hadden ze een kerstcadeautje voor me meegegeven: een boek over het noorderlicht. Écht te lief.
De rest van december heb ik écht enorm veel tijd gespendeerd aan kerst-geshoppen! Nog nooit heb ik zoveel moeite gedaan om cadeautjes te zoeken, maar met alle plezier natuurlijk. Ben verschillende keren naar Reykjavík gegaan, elke keer om cadeautjes te vinden. Heb ook zelf kaartjes opgestuurd naara Belgie. Tegelijkertijd geniette ik natuurlijk ook van de kerstsfeer. Een lekkere koffie, chinees eten in het shoppingscentrum of met jólasvein (kerstman) op de foto!
Ik heb ook (eindelijk) dé fameuze kerk bezocht. Hallgrimskirkja. Binnenin écht geen versieringen, zo vreemd.
Ik kreeg trouwens een groot kerstpakket vanuit Belgie, vol chocolade, cadeautjes en boeken en een kalender van Belgie en Vlaanderen. Bedankt lieve familie! Ik heb voor hen ook een kerstpakket opgestuurd, hopelijk zijn ze er blij mee.
Mijn mamma hier wilt zo graag dat ik alles zie en meemaak, dat is echt lief. Ze is altijd zo enthousiast. Ze maakte me op een dag wakker om me mee te nemen. Ze moest verder weg van Reykjavík wat kerstpakketjes afgeven voor haar werk. We geraakten daar via een tunnel onder de zee, ze wou me meenemen om dat te laten zien. Erg lief. Een andere keer maakte ze me wakker omdat er een maansverduistering was. Er zou iets speciaals met de maan gebeuren wat je alleen in het hoge noorden kan zien. De maan staat in de schaduw van de aarde en ontvangt geen zonlicht. Hierdoor verkleurt de maan rood. Ik was zo ontzettend moe, maar ik werd wakker, deed mijn jas aan en nam mijn camera, zonder na te denken, hier het resultaat:
Dan was er 'próflokadjamma' ontleed : próf: examen/loka: einde/djamma:party,feest.
Hiervoor gingen Katrín en ik naar de verjaardag van Unnstein en Villi. Ze gaven samen hun verjaardagsfeest. Daarna gingen we naar de stad, zoals iedereen. Iedereen ging het dus vieren in de stad, de examens gedaan. Als de jongeren afstuderen krijgen ze een zeemanspet op, iets van vroeger. Als je in een IJslands gezin komt zie je ergens wel een foto van de opa, papa of zoon met deze pet op. Erg traditioneel dus.
De jongeren die dit tremester afstudeerden hadden eerst een feestmaal met alle leerlingen en leerkrachten. Dan worden ze praktisch gewoon allemaal samen dronken. Dan gaan ze de stad in. Waar wij dus ook waren, dan zie je dus ook zatte leerkrachten. Nog nooit meegemaakt, maar helemaal geen probleem hier. Deze leerlingen die afstuderen hebben ook met z'n allen een trip georganiseerd, ze gaan in januari naar Mexico. Dit wordt gewoon geregeld door de leerlingen zelf en de school heeft hier geen inspraak in.
Dan ben ik eindelijk gekomen tot bij het kerstgedeelte! Eén ding is zeker: IJslanders zijn ZOT van Kerstmis. Hoeveel kerstliedjes ik de afgelopen tijd gehoord heb, daar heb je geen idee van. Voor zo een kleine populatie produceren ze meer kerstliedjes dan voor 5 Europese landen samen. Hier in de stad zijn er heel veel huizen overdreven versierd. Er is een competitie in de stad 'mooist versierde huis'. Sommige nemen deze competitie iets té serieus. Katrín en ik hadden op een dag de lijst afgeprint met huizen. We zijn ze allemaal gaan bekijken. Alleen wij twee kunnen zoiets geks doen, wie gaat er nu kersthuizen bekijken?
Voor de rest vind je hier alle soorten producten in kerstvorm, van melk tot shampoo. Zelfs een peperkoekenhuis-competitie in Kringlan.
De dag voor kerst is er ook een feestdag op 23 desember is er 'þorlaksmessa'. Gezinnen die traditioneler zijn eten op deze dag Skata.
Ik heb het zelf niet gegeten, mijn gezin doet hier niet aan mee. Jammer, zou je denken. Maar mijn mamma en zus hebben me verzekerd dat ik er blij om mocht zijn. Ik vroeg, wat is dat dan Skata? 'Well, it's a fish and it smells like somebody peed and vomitted on it and they let this be rotten for two weeks'. Iedereen hier spreekt er over dat de geur verschrikkelijk, verschrikkelijk vies is. Viktoría haar vriendje ging bij zijn gezin dit gerecht eten, zij daarentegen ging gewoon weg niet mee omdat ze de geur niet kan weerstaan. Ik heb haar toen hier uitgenodigd en samen hebben we toen tortillia's gegeten. Mamma, Viktoría en ik dachten dat we dit moesten introduceren op þorlaksmessa dag.
Hoewel ze hier al van november over kerst praten, staat er nog geen enkele kerstboom. Hier stond de kerstboom nog maar anderhalve week voor kerst op.
Drie dagen voor kerst was de kerstboom volledig leeg. Ik was een beetje teleurgesteld, in Belgie staat de kerstboom al veel langer op en liggen er toch al énkele pakjes onder. Katrín verzekerde me dat alles goed kwam 'just wait and see, we Icelandic people just love to postpone'. En inderdaad, stilletjes aan kwamen de pakjes van OVERAL. Elke dag kwam er wel iemand langs om een pakketje te brengen, we hadden alle drie het uitgesteld onze cadeautjes in te pakken. En plots verdronk de boom gewoon in pakjes, heb ik nog nooit gemaakt. Zeker niet voor zo weinig mensen! Enkele dagen voor kerst lag er nog geen sneeuw. Plots begon het te sneeuwen hier, écht precies optijd voor een witte kerst, hoewel IJsland Belgie niet kan overtreffen op het moment.
Kerstmis is hier op 24 december, rond 18u. We hebben het gevierd met de naaste familie. Dit zijn Katrín, mamma, amma (oma), Huggi (mamma's vriend), Dofri (mijn oom) en Matthias, een 'plotse' Duitse uitwisselingsstudent die Dofri had uitgenodigd (hij studeert aan de universiteit en had geen plek om Kerst te vieren, aangezien Dofri even gastvrij is als Magnea, had hij voorgesteld hem mee te nemen, zogezegd zogedaan). We aten hamborgarakjöt, iets wat op veel plekken wordt gegeten met kerst. Ik weet niet of dat de traditie is, maar alleszins, voor het eten openden we één cadeautje. Zodat het toch al wat minder spannend was. Ik had mee geholpen met het eten. Buiten hamborgarakjöt (gerookt varkensvlees), aardappeltjes zoet gemaakt met suiker en groenten uit conserven, dacht ik nog wat extra te maken. Ik had zelf wat toastjes met zelfgemaakte eiersalade gemaakt (mijn favoriet, die moeke altijd maakte)en een fruitsalade. Twee vrij simpele dingen, toch? Wel, iedereen vond het geweldig en had dat nog nooit zo op deze manier gezien, vreemd he! Als eerste aten we iets een kommetje rijst met daarover kaneel en suiker. Het is een spelletje, het in de pot rijst wordt een amandel gestopt. Tijdens het eten eet iedereen zijn kommetje op. Op het einde heeft iemand de amandel, die wint en krijgt iets kleins. Raar maar waar, ik had de amandel! Ik kreeg een pakje kaarten.
Het eten was voor de rest erg lekker, voor het dessert was er buiten mijn fruitsalade met warme chocolade nog een snickertaart (die mamma van Kaffitár had), amma had frómas gemaakt, een soort slagroom/room mousse. Smullen, smullen. Dan eindelijk, dé cadeautjes! We gingen allemaal in een kring zitten. Katrín onder de boom en nam willekeurig cadeautjes en gaf elke keer wat aan een persoon. Ik had nooit verwacht dat ik zóveel cadeautjes ging krijgen. Dit is wat ik kreeg:
's Avonds gingen we naar een nachtmis om 23.30. Dit is iets wat ik in Belgie ook doe aangezien ik bij de Scouts ben en we helpen in de mis. Maar hier was geen lekkere warme chocomelk, gluhwein of jagermeister na de mis. Toch was het erg gezellig en stak iedereen, net zoals de viering in Egilsstaðir, kaarsjes aan. Het was een geweldige avond, iedereen laat me hier zo thuis voelen, ze geven me zoveel warmte en liefde, ik heb zelfs geen tijd om thuis te missen. Ze hebben mijn kerst echt geweldig gemaakt, maar natuurlijk mis ik jullie allemaal in het Belgen landje ook wel.
25 december: niet echt kerst meer. Toch gingen we rond 17u eten bij amma. Amma heeft twee zonen uit een vorig huwelijk, twee halfbroers van Magnea dus. Eéntje daarvan woont in Noorwegen maar komt elke kerst met zijn gezin naar IJsland. Hij en zijn gezin kwamen dus ook op de 25ste eten bij amma. We aten flatköku met hangikjöt. Niet een échte volle maaltijd, eerder iets traditioneels. Flatköku is een deegware maar proeft verbrand, net zoals hangikjöt zeer gerookt is. Het proeft vreemd maar je moet het leren apprecieren (zoals schaap) en het wordt met de keer beter!
Na het eten gaat amma altijd even wat piano spelen in de woonkamer. Gewoon, gezellig, terwijl iedereen in de keuken zit. Het meisje onder de piano is Jóhanna, het noorse nichtje van Katrín.
De noorse familieleden spreken bijna allemaal IJslands buiten de moeder, maar ze verstaat wel IJslands. Aangezien Katrín en Magnea 7 jaar in Noorwegen hebben gewoond, spreekt de moeder Noors en antwoorden ze in het IJslands. Ook op deze dag aten we een uitgebreid dessert met de restjes van de dag ervoor.
En de eetfeestjes zijn nog niet gedaan: bijlange niet, bijlange niet. Op 26 december kwam de Noorse familie hier eten. Op 24 december had Huggi al wat lam klaar voorgekruid.
Weer met aardappeltjes en groenten uit conserven. Ik vroeg aan mamma of ik wat groentjes in een ovenschotel voor erbij kon maken; dat vond ze weer geweldig. Ook weer uitgebreid dessert, meer frómas, taart en snoepgoed. Het was weer erg gezellig.
Gekke kerstweetjes:
Rjúpa: dit is een vogel die opgegeten wordt met Kerst. Het is een traditie om de vogels buiten het huis op te hangen, enkele weken voor kerst. Een vrij vies beeld om deze vogels zomaar buiten te zien hangen.
Cadeautjes: Vrienden komen voor Kerst de kerstcadeautjes afgeven. Niet na kerst, maar zodat je de cadeautjes op kerst zelf kan opendoen. Zo kreeg ik op voorhand van Guðbjörg en Viktoría een pakketje.
Zo, dit was een erg uitgebreid blogbericht.
Jullie horen binnenkort weer meer van me.
Voor iedereen nog een geweldig fijn uiteinde en een gelukkig nieuwjaar.
Voor de studenten: blok ze nog, erg veel succes!
Gleðileg jól og farsælt komandi nýtt ár
Jólakveðja (Kerstgroet)
Eva
